Een van de signalen die de afgelopen weken naar boven kwam, was dat jongeren in de Brugse Poort zich niet gehoord voelen en te weinig plekken hebben waar ze naartoe kunnen in het vrije tijd. Daarover werd Elke Decruynaere als schepen van Jeugd geïnterpelleerd tijdens de gemeenteraad van 25 mei. Hier lees je haar antwoord:

"De afgelopen weken ben ik gaan luisteren naar verschillende mensen uit de Brugse Poort. Jongeren, mama’s, basiswerkers met jarenlange terreinkennis. Zeer verschillende mensen, maar wat ze delen is de fierheid, fierheid op de Brugse Poort, een buurt waar ze hun hart aan verloren hebben en veel kansen zien.

Maar ik hoorde ook kwaadheid en onbegrip. Over vrouwen en meisjes die lastiggevallen worden op straat, over openlijk dealen en zwaar geweld. Ik hoorde de vraag om op veiligheid in te zetten, als basisvoorwaarde om met een gerust hard de kleine broers en zusjes naar de bakker om de hoek te laten gaan, te laten spelen in de parkjes. En ze geven aan dat ze zich niet gehoord voelen, dat ze vinden dat hun stem niet gehoord wordt, dat er te weinig plekken voor jongeren zijn.

Er zijn ook harde woorden gevallen. Over tekorten in de wijk en jongeren die zich niet (meer) welkom voelen. En ik neem die signalen zeer ernstig."

Charter

"De cijfers zijn sprekend: er zijn méér kinderen en jongeren in onze stad. Tussen 2014 en 2019 groeide hun aantal met meer dan 5.000. Wat er nodig is, is dus meer aanbod. Dat geldt trouwens niet alleen voor de Brugse Poort. Dat is ook waarom dit stadsbestuur extra budget vrijmaakt, voor een uitbreiding van het sportaanbod, het cultuuraanbod en ook jeugdwerk.

Voor dat laatste en in het bijzonder voor kinderen en jongeren die opgroeien in kwetsbare situaties zijn we gestart met een traject waarin verschillende stadsdiensten en ook organisaties betrokken zijn. Dit is uitgemond in een charter, dat we zouden voorstellen op 17 maart. Maar de lockdown stak daar een stokje voor.

"Dat betekent niet dat we stilzitten. In tegendeel, het is nu het moment om versneld uit te rollen, in de Brugse Poort en ook in het Rabot. Omdat we het menen met kind- en jeugdvriendelijkheid, voor ALLE kinderen en jongeren."

Wat gaan we concreet doen?

• Bestaande locaties toegankelijker maken, bijvoorbeeld de Kaarderij
• Outreachend werk opnieuw focussen op jeugd (er werd de laatste 15 jaar -terecht- aandacht gegeven aan mensen met verslavingsproblematiek en dakloze Gentenaars en daar moeten we niet mee stoppen. Maar er moet wel een uitbreiding komen met opnieuw aandacht voor jeugd)
• Aanbod uitbreiden en dit doen met diverse partners. Ook organisaties die door buurtbewoners zelf zijn opgericht.

"En ja, we gaan daarbij inzetten op samenwerking. Omdat een van de zaken die mij heel erg verontrust in het hele debat in de wijk en vooral in de sociale media, de hardheid is van sommige uitspraken en hoe veroordelend ze zijn over andere bewoners. En hoe sommigen daarbij het fake news niet schuwen, hoe mensen persoonlijk geviseerd en door het slijk gehaald worden."

Hart op de tong

"Er is niets mis met een pittig debat. Het houdt ons wakker. Het lucht op om luid te roepen als je kwaad bent. Bijvoorbeeld als je het gevoel hebt, dat er meer naar ingeweken Gentenaars (West-Vlamingen?) wordt geluisterd dan naar jou; geboren en getogen in de Brugse Poort.

Weet je wat mij overhaalde om in Gent te blijven plakken, naast de open en positieve houding, de solidariteit en het grote engagement van veel inwoners?

Het feit dat bij Gentenaars het hart op de tong ligt; als het hen niet aan staat, zal je ’t geweten hebben. En ik houd daar nog altijd van. We moeten dat vooral blijven doen en ik zeg bewust ‘we’ 😊."

Belangrijke rol jeugddienst

"Het is niet het moment om nieuwe wonden te slaan, maar om bruggen te bouwen.

Daarom vind ik het ook positief dat vzw Jong het gesprek met de jongeren is aangegaan -ook met jongeren die snoeihard zijn in hun kritiek naar hen- en voor samenwerking gaan.

Het is mijn overtuiging dat de jeugddienst ook een belangrijke rol kan spelen. ZIJ hebben de regie over het jeugdbeleid."

Vzw Jong

"Heel wat organisaties zijn opgegaan in vzw Jong. Op de Brugse Poort hoorde ik nostalgie naar de Rif Boys, vandaag pikte ik nog herinneringen op naar de tijd van Kadanz. De verplichte fusie vanuit het stadsbestuur in 2005 was een strategie om de versnippering tegen te gaan; heel wat kleine jeugdorganisaties hadden het financieel lastig.

We hebben toen trouwens zelf gewaarschuwd vanuit de groene fractie dat de buurtdynamiek van onderop niet verloren mocht gaan. 

Een beetje pijnlijk natuurlijk dat net dit nu een van de signalen is. Ik vind het dan ook positief dat vzw Jong zelf aangeeft de hand uit te steken. En het lijkt me dan ook het moment om opnieuw meer ruimte te maken voor nieuwe initiatieven van onderop.

Vzw Jong bereikt meer dan 4.000 kinderen en jongeren in Gent. Als we die werkingen wegsnijden, zijn het die kinderen en jongeren die hun vertrouwde plek verliezen. We gaan dus geen bestaande werkingen afbreken, maar we moeten bruggen bouwen en nieuwe initiatieven laten groeien.

Er zijn op dat vlak ook al concrete stappen gezet door reglementen te herschrijven waardoor het makkelijker is voor nieuwe initiatieven om op te starten."

Brede aanpak

"In een forum ‘Jeugdwelzijnswerk’ gaan we het samenwerken ook faciliteren. Het wordt geen praatbarak maar een groep die ’s avonds vergadert, zodat ook vrijwilligers kunnen aansluiten, waarin iedereen voor vol meetelt, waarin afspraken gemaakt worden en problemen gesignaleerd (ook over de relatie met de politie). Dat forum zal een eigen budget krijgen waarover samen beslist wordt.

Niet toevallig wil ik investeren in die brede samenwerking, want alleen samen gaan we vooruit.

Dat geldt trouwens ook in dit college. De Brugse Poort verdient een brede aanpak, op vele vlakken. Veiligheid, participatie, jeugd maar ook afval, armoedebestrijding, wonen, publieke ruimte en groen.

Samen betekent niét dat je problemen niet mag benoemen, dat je niet van mening kan verschillen en kritisch zijn voor elkaar. Ook in het college en in de fracties zijn we allemaal echte Gentenaars op dat vlak.

Het betekent wel dat de richting duidelijk is en die wijst vooruit, vanuit een oprechte fierheid op de buurt en in de buurt. Laat ons dit moment grijpen, als een kans, als een kantelpunt. Dat zal alleen maar lukken als we de handen in elkaar slaan."