Het staat buiten kijf dat de toegang tot water een fundamenteel recht is. Daarom kan armoede voor Groen nooit een reden zijn om bij gezinnen het water af te sluiten. Integendeel, stelde Evita Willaert tijdens het debat in de gemeenteraad, via onbetaalde waterfacturen kunnen we armoede op het spoor komen en werk maken van betere levensomstandigheden voor de mensen in kwestie.

Daarom is het voor Evita en de fractie geen goed idee om principieel te beslissen nooit tot waterafsluiting over te gaan, zelfs niet bij manifeste onwil. Als we dit toelaten, dan kan potentieel elke Gentenaar er zijn/haar broek aan vegen om de waterfactuur nog te betalen, met veel waterverspilling en onbetaalde rekeningen van de watermaatschappij als resultaat.

Evita staafde haar stelling met haar persoonlijke ervaring, toen ze als OCMW-raadslid zetelde in de Lokael Adviescommissie (LAC) Water. Deze adviescommissie wil afsluiting van water bij mensen thuis vermijden en onderhandelt daarover met de watermaatschappij. Voorafgaand aan de LAC-vergadering worden wanbetalers gecontacteerd om alsnog een haalbaar afbetalingsplan af te spreken. Op de LAC-zitting zelf krijgt men de kans zijn/haar verhaal te doen. Er wordt doorgevraagd op de reden van wanbetaling en er wordt er gevraagd naar de mogelijkheden van de klant om een afbetalingsplan op te volgen. Wat is het inkomen en welke kosten heeft men? Welk bedrag haalbaar is om maandelijks af te betalen? De LAC-zittingen zijn dan bijkomend ook een ideale setting – in geval van klanten die niet gekend zijn bij het OCMW – om aan een eerste rechtendetectie te doen en om door te verwijzen naar het welzijnsbureau om te bekijken of alle rechten opgenomen worden. En dat gaat soms ver: tot mensen die geen inkomen hebben maar blijken recht te hebben op leefloon. Is een afbetalingsplan zo goed als onmogelijk, dan wordt er voor erg hoge openstaande facturen toch een laag maandelijks afbetalingsbedrag afgesproken, bijna symbolisch, op maat van de cliënt. Lukt het niet om de gemaakte afspraken na te komen, dan wordt men een tweede keer, of een derde keer uitgenodigd op de LAC. Over een waterafsluiting wordt dus nooit lichtzinnig beslist.

Niet zelden hebben mensen trouwens een hoge maandelijkse factuur en een hoog afrekeningsbedrag, omdat ze met een lek zitten: kubieke liters water die elke dag verspild worden. Ook dan is het erg belangrijk dat mensen een incentive hebben om naar de LAC te komen: om te vermijden dat die facturen blijven oplopen, om deurwaarders te vermijden en uiteraard ook om die gigantische verspilling van kostbaar water een halt toe te roepen. Is er mogelijks sprake van een lek, dan wordt er op de LAC-zitting uitgelegd hoe men een lektest moet doen. Zijn de mensen zelf niet in staat om het lek op te lossen, dan kijkt het OCMW hoe ze daarin ondersteund kunnen worden.

Het aantal afsluitingen in Gent kent de laatste jaren trouwens een sterk dalende trend. “Maar elke afsluiting omdat mensen hun factuur niet kunnen betalen, besloot Evita, is er één te veel. We moeten alles blijven in het werk stellen om dat te vermijden. Kunnen we nog bijkomende maatregelen nemen, dan moeten we dat doen. Armoede mag nooit een reden zijn om water af te sluiten.”