Afgelopen jaar heb ik meer dan 50 scholen bezocht, zowat 1 per week en over alle netten heen. Maar interessanter dan de aantallen is de reden waarom ik op bezoek ga: ik wil het team en de werking van de scholen leren kennen.

Evita Willaert was op dinsdag 23 mei exact een jaar aan de slag als schepen. Hieronder kijkt ze terug op dat jaar.

Op 23 mei was ik één jaar schepen. Een jaar vol ontmoetingen. Een jaar met veel officiële vergaderingen. Een jaar met 3 moeilijke budgetrondes voor Stad Gent. Voor mijn bevoegdheden had ik een heel duidelijk kompas: we besparen niét op de handen op de werkvloer van de scholen, de kinderdagverblijven en buitenschoolse opvang noch bij de basiswerkers van de dienst Outreachend Werk. Integendeel, zelfs in financieel moeilijke tijden blijven we verder investeren, omdat de nood hoog is en het werk bijzonder belangrijk. 

Een jaar vol inspirerende werkbezoeken

Het is een jaar geweest vol inspirerende werkbezoeken. Ik geniet er zo van om kennis te maken met al die geëngageerde mensen in het werkveld. Mensen met een warm hart en zoveel engagement. Mijn eerste verjaardag als schepen kon ik dus nergens beter vieren dan samen met andere eenjarigen, bij de allerkleinsten van kinderdagverblijf De Kleine Prins!

Ik zie elk van mijn bevoegdheden even graag, maar zoals een ouder de aandacht moet verdelen over alle kinderen, focus ik in deze terugblik even op onderwijs.

Elke week een schoolbezoek

Afgelopen jaar heb ik meer dan 50 scholen bezocht, zowat 1 per week en over alle netten heen. Maar interessanter dan de aantallen is de reden waarom ik op bezoek ga: ik wil het team en de werking van de scholen leren kennen. Ik vind het belangrijk om aanspreekbaar te zijn, om vanop de werkvloer te horen wat er leeft in onderwijs, waar de noden liggen en om al die prachtige realisaties te zien op onze Gentse scholen.

"Ik vind het belangrijk om aanspreekbaar te zijn en al die prachtige realisaties te zien op onze Gentse scholen." - Evita Willaert, schepen van Onderwijs

Meer aandacht voor ZORG op school

Bij schoolbezoeken worden de uitdagingen snel duidelijk. Het lerarentekort is mijn inziens dé grootste uitdaging waar ons Vlaams onderwijs vandaag mee te kampen heeft. We kunnen praten over de beste eindtermen, leerplannen of infrastructuur om een hoge lat voor alle leerlingen te waarborgen.

Maar hoe kan je spreken over een lat waar leerlingen overheen moeten, als er niemand is om de lat vast te houden? Minister Weyts' aanpak van het lerarentekort mist structuur en wordt dan ook breed bekritiseerd.

Bovendien is het verontrustend dat de zorg op school vaak als eerste moet lijden onder dit tekort. In de scholen hoor ik steeds luider de roep om onderwijs en zorg veel dichter bij elkaar te brengen.

We kunnen niet van leerlingen verwachten dat ze optimaal leren als ze honger hebben of een hoofd vol piekergedachten. De lange wachtlijsten in de (jeugd)zorg zijn problematisch omdat de problemen niet wachten. Scholen kunnen de ogen niet sluiten voor de problemen van hun leerlingen.   

Minister van Onderwijs Ben Weyts heeft misschien de luxe om theoretisch te zeggen: “Zorg, dat is geen taak voor het onderwijs”, maar elke directeur en leerkracht weet dat ze die keuze niet hebben.

Ik merk dat scholen alles uit de kast halen om met de leerlingen én hun zorgnoden om te gaan, maar hun mogelijkheden zijn beperkt en hun draagkracht is niet oneindig.

Waardering als rode draad – dank u Elke!

Toch voel ik -overal waar ik kom- een enorme waardering voor het flankerend onderwijsbeleid van de Stad Gent. Onder flankerend beleid verstaan we alle ondersteuning van stadswege voor scholen van alle netten.

Die werkingen worden voornamelijk gecoördineerd bij het Onderwijscentrum Gent, dat mijn voorgangster Elke Decruynaere oprichtte. Een groot deel van de waardering is heel terecht aan haar gericht. Ik wil haar bij deze echt in de bloemetjes te zetten en ben oprecht dankbaar dat ik in haar grote voetsporen mocht treden.  

Onderwijs in de grootstedelijke context

Het Onderwijscentrum Gent verdient absoluut lof voor hun enorme inspanningen voor de scholen. In zo goed als elke school waar ik kom, is men dankbaar voor deze onderwijsondersteuning in de Gentse grootstedelijke context.

De uitdagingen in onze stad zijn anders dan die op het platteland en het Onderwijscentrum bundelt onder andere onderzoek en werkmethodes, zodat niet elke school het warm water moet uitvinden.

"Vlaanderen laat een kostbare brug ongefinancierd, terwijl brugfiguren net de sleutel zijn tot het ontsluiten van prachtige mogelijkheden voor onze leerlingen." - Evita Willaert, schepen van Onderwijs

Men herinnert zich ook nog goed het project 'Helpende handen' waarbij in de corona-periode ruim 300 vrijwilligers ingezet werden op maar liefst 100 Gentse scholen. Hiermee werd uitval van leerkrachten opvangen en leerachterstanden voorkomen.

Meer gelijke kansen

Vlaanderen laat een kostbare brug ongefinancierd, terwijl brugfiguren net de sleutel zijn tot het ontsluiten van prachtige mogelijkheden voor onze leerlingen.

Er is ook veel lof voor de brugfiguren die de band tussen ouders, scholen en de buurt verstevigen waardoor kinderen meer gelijke kansen krijgen om te groeien en te bloeien. Stad Gent investeert vol overtuiging in deze cruciale spilfiguren.

Brugfiguren zijn medewerkers van Stad Gent die uitgestuurd werden naar de schoolvloeren om daar een stukje zorg op te nemen. Hun aanwezigheid wordt enorm gewaardeerd door schoolteams en ouders.

Blijkbaar is deze functie voor Vlaanderen louter versiering, want Vlaanderen komt met geen euro over de brug. Terwijl brugfiguren net de sleutel zijn tot het ontsluiten van prachtige mogelijkheden voor onze leerlingen.

Alle talenten laten bloeien

Ik heb de afgelopen periode ontzettend veel potentieel gezien bij onze leerlingen, maar zonder een sterk flankerend zorgbeleid en zonder leerkrachten die dit potentieel kunnen laten stralen, verliezen we talenten. En dit sijpelt door in alle andere domeinen van de samenleving. Het is niet louter een onderwijsprobleem. 

Er is een duidelijke ingreep nodig van Vlaanderen, want onze scholen hebben het moeilijk. Wat gebeurt bijvoorbeeld er met 'de geldzak van Ben Weyts': het Vlaamse geld dat bedoeld was voor lerarenlonen, maar nu helaas onbenut blijft door de tekorten? Ik denk dat er veel kansen liggen om dat geld over te dragen naar de lokale besturen, vooral in steden zoals Gent waar er een schat aan ervaring is op het gebied van ondersteunend onderwijsbeleid.

Merci, merci, merci

Ik sluit graag af met een krachtige boodschap van dankbaarheid en respect. Een dikke, dikke merci aan al die fantastische mensen die zich engageren voor onze kinderen. Respect voor zoveel liefdevolle inzet!

Ik blijf als schepen het mooie zien in al mijn taken en ik hoop dat we samen, door elkaar te ondersteunen, blijvend zien wat voor verschil we maken in het leven van de allerkleinsten tot de oudsten. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik hieraan kan bijdragen in een zorgzame stad als Gent.

Zoals een schooldirecteur het verwoordde: “Zoveel leerkrachten gaan tot het uiterste voor hun leerlingen en we dragen daar allemaal de vruchten van!”

Blijf op de hoogte

Wil je wekelijks op de hoogte blijven van het belangrijkste politieke nieuws van onze Groene schepenen en gemeenteraadsleden? Schrijf je dan in voor onze fractienieuwsbrief.