Arne Dambre, huisarts in de Brugse Poort, vertelt uit zijn praktijkervaringen hoe we samen kunnen bouwen aan een betere stad.

Met Groen zullen we de komende jaren meer dan ooit luisteren naar verenigingen en inwoners die elke dag op het terrein timmeren aan een betere stad. Huisarts Arne Dambre is zo iemand, met een klare kijk op wat gebeurt en wat moet komen: “Onze mobiliteitsstructuur is top, maar er zijn nog zwakke punten.”

“Het leuke is dat hier alle gemeenschappen en bevolkingsgroepen samenkomen”, zegt Arne Dambre (33) wanneer we ons installeren in de Come Back, een volkscafé aan de overkant van het wijkgezondheidscentrum (WGC) waar hij als huisarts werkt. “Op het terras, met uitzicht op het plein, drink ik al eens een koffie. Alles is dichtbij voor mij: ik woon in Rooigem, met als grote troef de Bourgoyen: vanuit mijn living kan ik de bomen zien. Heel veel van mijn patiënten gaan daar ook wandelen.”

Waarin verschilt een WGC van een traditionele dokterspraktijk?

Onze patiënten komen allemaal uit de buurt en betalen geen remgeld. Wij krijgen een vast bedrag per ingeschreven patiënt en worden verondersteld die allemaal te verzorgen. Dat maakt dat we meer getriggerd worden tot preventie dan tot een patiënt te laten terugkomen. In ons centrum werken ook psychologen, maatschappelijk werkers, een voedingscoach, etc.

Is iemand die wel een huisarts kan betalen, ook welkom?

Het is net de bedoeling om een gezonde mix van patiënten te hebben. Ook zij betalen niets, maar ze hebben vaak een betere gezondheid, zodat ze minder langskomen.

Wat zijn de meest voorkomende klachten?

Acute traditionele klachten, zoals een infectie. Of iemand die deelneemt aan de Refugee Walk en ’s anderendaags niet meer kan stappen (lacht). In verhouding zijn hier wel meer psychische problemen dan elders. Depressies, verslavingen, angsten… Gezinnen in financiële problemen kampen met stress, hebben een grotere kans om ziek te worden, eten vaak minder gezond… vaak komt dat allemaal samen.

Wat kan een stad daaraan doen?

Nieuwe initiatieven aanmoedigen die daarop inspelen. Neem Brugboer Bart in Mariakerke. Een collega van mij trekt er al met zijn patiënten naartoe. Het medisch effect op het mentaal welzijn is bewezen. Mensen zijn in de natuur én ze kweken gezonde voeding. Dat laatste is ook heel belangrijk.

U krijgt wellicht ook patiënten over de vloer die hun dag starten met een half litertje cola?

Ja, of zelfs met een Golden Power. Ik had laatst een patiënt die dacht dat dat gezond was, omdat ‘energiedrank’ een positieve connotatie heeft. Ik heb hem uitgelegd dat die blikjes bomvol suikers en cafeïne zitten. Hij was stomverbaasd.

En pikt die jouw advies dan op?

Zeker. Maar omdat suiker en cafeïne ook verslavend zijn, is het niet altijd eenvoudig. Zeker bij kinderen die al erg jong aan de energy drinks zitten. Vandaar dat bewustmaking in de buurt zo belangrijk is.

Kan de stad helpen, zonder er te veel middelen te moeten aan besteden?

Niet alles aan gezonde voeding hoeft extra geld te kosten: bewustmaking kan in de scholen, coöperaties zoeken alternatieve manieren om gezonde maaltijden aan te bieden. Eethuis Karoot, vraagt een vrije bijdrage voor een gezonde, lekkere maaltijd. Het ‘verlies’ van de klanten die maar 2 euro kunnen betalen, wordt deels gecompenseerd door anderen die de ‘volle pot’ betalen. En vergeet niet dat ook ongezonde voeding ons handenvol geld kost. Een kind met obesitas maakt op jonge leeftijd al meer kans op gewrichtsproblemen of diabetes. De medicatie daarvoor neemt een serieuze hap uit onze sociale zekerheid.

Tot zover de huisarts in jou. Wat verwacht jij als jonge vader van dit stadsbestuur?

Onze mobiliteitsinfrastructuur is top, maar er zijn nog zwakke punten, zoals de Rooigemlaan, waar mijn kind over een paar jaar zal moeten oversteken. Chauffeurs die de weg niet kennen accelereren er naar 50 km/u, maar moeten dan vol in de remmen voor iemand op het zebrapad.

Zijn nog meer verkeerslichten een oplossing?

Niet voor de doorstroming. Slechts één rijstrook in beide richtingen en een zone 30, dat is een optie, al moet je natuurlijk ook rekening houden met het vele verkeer. In elk geval kan het zo niet verder. Er vallen te veel slachtoffers.

De Brugse Poort was in juni het decor van enkele zware vechtpartijen en drugsgeweld. Hoe gaat het op dit moment?

Die problemen komen ook voor in andere wijken, maar op de Brugse Poort kleeft al lang een stigma. Je kan de onveiligheid, inclusief het onveiligheidsgevoel, echter niet ontkennen. Er wordt veel gedeald en er staan nu ook  camera’s op het pleintje. De laatste maanden is het wel rustiger, toch zie je nog vaak auto’s die hier op vrijdagavond traag passeren op zoek naar een deal of waarin jongeren lachgas gebruiken. Ook overdag wordt er gedeald.

Komt hier voldoende politie?

Ik weet niet of politieaanwezigheid veel bijbrengt. Mogelijk geeft dat sommige mensen een veiliger gevoel. Maar het is complexer dan dat. Een deel van de bevolking zijn mensen zonder huis en zonder papieren. Ze slapen in kraakpanden of soms gewoon onder de brug of op een bootje. Zij vormen het dieptepunt van de huisvestingsproblematiek. Vaak kampen die mensen ook met een verslaving. Ze hangen rond en zijn onder invloed. Dat geeft een negatief beeld. Ze kunnen vanuit hun benevelde toestand soms agressief uit de hoek komen. Daarnaast heb je ook de drugdeals en de zwarte economie. Het dealen zelf veroorzaakt niet veel overlast, maar de gebruikers blijven hier wel plakken.

Moet de drugpreventie nog worden opgedreven?

Ik  denk in de eerste plaats dat we het huisvestingsprobleem moeten aanpakken. Maar als ik het goed begrijp bespaart de Vlaamse overheid fors op haar steun aan de grote steden en snoeit de federale regering in de daklozenopvang. Ondertussen zetten ze steeds meer asielzoekers op straat. Wie geen verblijfsvergunning krijgt, maar ook niet wordt teruggestuurd naar het land van afkomst, belandt hier in een uitzichtloze situatie. Ze dolen rond en veroorzaken overlast. Daklozenopvang is op zich al niet simpel, en een toenemend gebrek aan huizen maakt het alleen maar erger. Ik ben dus een grote voorstander van de robuuste woningen waar deze stad in investeert, om mensen proberen op eigen benen te krijgen.

Deze zomer werd een OCMW-medewerker vermoord tijdens een bezoek aan een cliënt. Voel jij je soms onveilig in je praktijk?

We hebben soms wel patiënten die verslaafd zijn aan geneesmiddelen die agressief worden wanneer ze die niet krijgen. Ze maken dan een scène aan het onthaal. Een aantal van hen mogen niet meer binnen. Dan moeten we de politie bellen om dat te verhinderen.

Heb je nog andere verwachtingen voor de komende jaren?

Dat Gent, zoals wij het kennen, nog versterkt wordt: een warme en sociale stad, met een bruisend cultureel leven, waar geïnvesteerd wordt in alle wijken. Organisaties als De Vieze Gasten, Vzw Traffik, jeugdhuis Averroës,… zijn van onschatbare waarde. Ze zorgen dat mensen en gemeenschappen minder naast elkaar leven.

Zullen zij na de besparingen hun werk nog kunnen voortzetten?

De besparingsoperatie is lastig, maar ze heeft ook aangetoond dat de stad vandaag enorm veel doet voor haar inwoners. We moeten vertrouwen hebben dat dit bestuur de juiste keuzes maakt. En ik weet dat Groen de sociale kaart blijft trekken. Sociale woningen bijvoorbeeld, zijn heel belangrijk. Die extra investering lijkt misschien een grote kost, maar op termijn neemt het veel andere kosten weg. Een deel van mijn patiënten zou veel minder op consultatie komen met een degelijk dak boven hun hoofd.

Maar het geld moet van ergens komen…Of besparen we teveel?

Ik denk dat jullie jullie verantwoordelijkheid hebben genomen. Bij sommige uitgaven vraag ik me wel af of de stad daar zoveel geld moet in steken. Er worden festivals of andere evenementen gesubsidieerd die perfect zelf bedruipend kunnen zijn. Het is een afweging tussen plezier en kerntaken, al besef ik dat je bijvoorbeeld ook het toerisme moet stimuleren en rekening houden met de prioriteiten van je coalitiepartners.

Tot slot: waarop mag er volgens jou nooit worden bespaard?

Straathoekwerkers! Zij hebben, meer nog dan wijkregisseurs, een unieke vertrouwensband met mensen die soms in niemand nog vertrouwen hebben. Ze leveren vaak beter werk dan een psychiater dat zou kunnen en zien crisissituaties als eerste aankomen. Ze zijn de ogen en oren van onze stad.

Blijf op de hoogte

Wil je wekelijks op de hoogte blijven van het belangrijkste politieke nieuws van onze Groene schepenen en gemeenteraadsleden? Schrijf je dan in voor onze fractienieuwsbrief.