Ze pleit voor stemrecht voor vrouwen en financiële onafhankelijkheid voor vrouwen, zodat ze zich kunnen ontdoen van de onderdrukking door hun echtgenoten.

Vorige week woensdag, op de vooravond van haar geboortedag, kreeg de Gentse feministe Emilie Claeys eindelijk een plaatsje in de publieke ruimte. Vrouwenrechtenactiviste Emilie Claeys kwam onder meer op voor betere werkomstandigheden, gelijke lonen, recht op abortus en stemrecht voor vrouwen. Een straffe madam dus.

Schepen Hafsa El-Bazioui en schepen Filip Watteeuw mochten de gedenkplaat onthullen. Een stap in de goede richting naar een meer inclusieve publieke ruimte.

Inclusieve publieke ruimte

Hoeveel straatnamen, standbeelden of andere gedenktekens ken jij die verwijzen naar vrouwen?

De kans is groot dat je antwoord ‘geen’ of ‘veel te weinig’ is. Mannen kregen en krijgen nog steeds meer aandacht. Met uitzondering van koninginnen en prinsessen (Koningin Astridlaan, Prinses Clementinalaan ...) of heiligen (St-Annaplein …) zijn er bitter weinig vrouwennamen te vinden in de publieke ruimte.

"Als we willen dat onze publieke ruimte een afspiegeling is van onze maatschappij, zodat iedereen zich er thuis voelt, dan klopt het niet dat enkel mannen straatnamen, standbeelden en gedenkplaten krijgen." - Filip Watteeuw, schepen van Openbare Ruimte

"Als we willen dat onze publieke ruimte een afspiegeling is van onze maatschappij, zodat iedereen zich er thuis voelt, dan klopt het niet dat enkel mannen straatnamen, standbeelden en gedenkplaten krijgen."

"In Gent hebben we ook de Gezusters Lovelingstraat, het Miriam Makeba-plein en krijgen we binnenkort de Annie Van de Wiele-brug, maar het moet meer zijn", zegt Filip. "De gedenkplaat voor Emilie Claeys is een stap in de goede richting."

Ervaringsdeskundige

Emilie Claeys werd geboren op 9 mei 1855 in een arbeidersgezin. Op jonge leeftijd verloor ze haar vader. Om het gezin boven water te houden ging Emilie werken. Eerst als dienstmeisje, later als spinster in een van de vele textielfabrieken die Gent toen rijk was.

Ze kwam er terecht in slechte arbeidsomstandigheden en kreeg, voor hetzelfde werk, minder loon dan haar mannelijke collega’s. De kiem voor haar engagement en activisme was gelegd.

Dat activisme voor vrouwenrechten werd nog gevoed door haar, in die tijd tumultueuze, privéleven. Ze kreeg twee buitenechtelijke dochters. Een huwelijk met de vader van haar dochters, die hoger op de sociale ladder stond en daarom niet wou huwen, zat er niet in.

Voor geboortebeperking en voorbehoedsmiddelen

Emilie schudt het katholieke juk van zich af en ze kiest resoluut voor een leven binnen het socialisme: raad van bestuur van de Gentse Bond Moyson, Landelijke Raad van de BWP, uitgever van de socialistische krant Vooruit. Ondertussen geeft ze diverse brochures over vrouwenrechten uit.

Ze pleitte voor stemrecht voor vrouwen en financiële onafhankelijkheid voor vrouwen, zodat ze zich kunnen ontdoen van de onderdrukking door hun echtgenoten. Als ze ook pleitte voor geboortebeperking en voorbehoedsmiddelen kreeg ze het niet enkel met de katholieken, maar ook met de socialisten aan de stok.

Gedesillusioneerd en berooid sterft ze in 1943.  

Blijf op de hoogte

Wil je wekelijks op de hoogte blijven van het belangrijkste politieke nieuws van onze Groene schepenen en gemeenteraadsleden? 
Schrijf je dan in voor onze fractienieuwsbrief.

Op de hoogte blijven van het nieuws van en over Filip? 
Schrijf je dan in op de persoonlijke nieuwsbrief van Filip.